Eις τον Πατρίκιον. Ἐφεῦρε Πατρίκιος ἐκτμηθεὶς κλέος, Ὑπὲρ κλέος πᾶν γηΐνων πατρικίων. Eις τον Aκάκιον. Kαλού μετέσχες Aκάκιε του τέλους, Aθλητικόν γαρ τούτο σοι διά ξίφους. Eις τον Mένανδρον και Πολύαινον. Πολύαινος Mένανδρος εκτετμημένοι, Πολλών επαίνων αξιούσθων αξίως. Ἐννεακαιδεκάτῃ τάμε Πατρίκιον ξίφος ὀξὺ. Οι άριστες θεολογικές του γνώσεις, αλλά και η θερμή του πίστη, ανέδειξαν τον Πατρίκιο επίσκοπο Προύσσης. Η θέση αυτή για τον Πατρίκιο υπήρξε πνευματικό φρούριο για την υπεράσπιση του Ευαγγελίου και ορμητήριο για την πάταξη της ειδωλολατρικής πλάνης. Στην αποστολική του αυτή εργασία δε θέλησε να είναι μόνος. Είχε μαζί του και τρεις πρόθυμους συνεργάτες, τον Ακάκιο, το Μένανδρο και τον Πολύαινο. Μαζί τους ο Πατρίκιος έφερε στη χριστιανική πίστη πολλούς ειδωλολάτρες. Αυτό, όμως, καταγγέλθηκε στον άρχοντα Ιουλιανό τον Υπατικό, και αμέσως συνελήφθησαν. Ο άρχοντας με φιλοσοφικές συζητήσεις προσπάθησε να πείσει τον Πατρίκιο ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός. Ο Πατρίκιος, με τη ρητορική δεινότητα και την άριστη θεολογική κατάρτιση που διέθετε, ανέτρεψε το ένα μετά το άλλο τα επιχειρήματα του Ιουλιανού. Αυτός, βλέποντας την ιδεολογική συντριβή του από το χριστιανό διδάσκαλο, διέταξε και αποκεφάλισαν τον Πατρίκιο με τους τρεις συνεργάτες του.