Μια μέρα ένα συγγενικό μου πρόσωπο, πολύ στενό, συνέβη να δει, σε κατάσταση ημιεγρήγορσης (κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνου) το χέρι το αγίου Ιωάννου του Ρώσου, που, με το μεταλλικό μάλιστα μέρος του, πέρασε από μπροστά του για να τον κάνει καλά από ένα πρόβλημα υγείας που είχε. Στην αρχή σκέφτηκα ότι μάλλον πρόκειται για κάποια ονειροφαντασία, και αυτό γιατί μου πέρασε ασυνείδητα η μη σωστή σκέψη: «δεν μπορεί να βλέπει ο καθένας τέτοια θαύματα». Ωστόσο, θεώρησα καλό να αφήσω στην άκρη αυτούς τους λογισμούς, για το ποιος είναι άξιος να βλέπει και ποιος δεν είναι, και να ρωτήσω τον Γέροντα γι’ αυτό το θέμα. Μου είπε «νομίζω ναι, ήταν αληθινό θαύμα. Γνωρίζω και άλλα τέτοια θαύματα του αγίου Ιωάννου του Ρώσου» (ομολογώ ότι και ένας άθεος συγγενής μου έγινε καλά με κάποιο μεγάλο θαύμα του Αγίου, συνέχισε ωστόσο να είναι άθεος, μολονότι πού και πού έλεγε »αφού έζησα κάτι τέτοιο, μάλλον υπάρχει Θεός». Τελικά, όμως, λίγο πριν τελευτήσει, ζήτησε ιερέα και εξομολογήθηκε των αχράντων μυστηρίων. Αξίζει να αναφέρω μάλιστα και το έξης συμβάν: επειδή δεν ήξερε τι είναι «πνευματικός», φώναξε για εξομολόγηση τον παπά της ενορίας του. Αυτός του είπε «δεν είμαι εγώ εξομολόγος, παππού, να φωνάξω κάποιον πνευματικό». Επειδή ήταν ωστόσο στα τελευταία του, και δεν προλάβαινε, είπε τα εξής: «δεν ξέρω τι είναι πνευματικός, το μόνο που ξέρω είναι ότι εσύ είσαι ο πατέρας μας εδώ, σε αυτό το χωριό, και πρέπει σε σένα να πω τα κρίματά μου». Και έτσι, αναγκαστικά, εφόσον ξεψυχούσε, άκουσε ο ιερέας τις αμαρτίες του και κατόπιν έκανε προσευχή- πιθανόν να ενημέρωσε και κάποιον πνευματικό, για το τι έπρεπε ακριβώς να συμβεί, π.χ. να αναγνωσθεί κάποια σχετική ευχή κ.λπ. Όπως και να είναι, ένα παλιό θαύμα φαίνεται ότι ενέργησε καμιά εξηνταριά χρόνια αργότερα.) Ένας έγγαμος ιερέας έγραψε ένα, ομολογώ, πολύ πρωτότυπο βιβλίο, αληθινά υπέροχο, που αντιμετωπίζει πολλά θέματα και ζητήματα με ωραιότατο τρόπο. Το βιβλίο του μου το σύστησε ο Γέροντας. Το πήρα, διαπίστωσα όμως ότι μεταξύ άλλων ο εν λόγω ιερεύς έλεγε πως είδε τον Χριστό, που τον παρότρυνε να κάνει κάποια σημαντικά πράγματα, ενώ επιπλέον τόσο αυτός όσο και η πρεσβύτερα του δέχτηκαν θαυμαστές αποκαλύψεις για το μέλλον του ελληνισμού κ.λπ. Θώρησα ότι εδώ λάθεψε ο πατήρ, εφόσον τέτοια οράματα πρώτον δίνονταν σε αγίους παλαιότερα (π.χ. άγιος Νείλος, άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, μολονότι βέβαια ο τελευταίος είναι πολύ κοντά στην εποχή μας) και δεύτερον τον υποτίμησα ασυνείδητα επειδή ήταν «έγγαμος». Μου φαινόταν ότι αυτό το τελευταίο τον καθιστούσε μη δεκτικό τέτοιων μεγάλων αποκαλύψεων. Ο Γέροντας είπε «πολύ πιθανόν να έγιναν έτσι τα πράγματα. Αυτά τα γεγονότα παρουσιάζονται σπάνια, αλλά πάντως παρουσιάζονται όταν πρέπει». Ο ιερέας αυτός είδε τον Χριστό για να ενισχυθεί να γράψει όσα γράφει (μεταξύ των άλλων, ο πατήρ αυτός έγραψε και μια θαυμάσια συλλογή των βίων των μεγαλυτέρων αγίων της Εκκλησίας μας, την όποια δίνει μαζί με την Καινή Διαθήκη σε κάθε νιόπαντρο ζευγάρι. Ο συναξαριστής του πατρός είναι πραγματικά εξαίσια γλαφυρός, αληθινά υπέροχος). Και φυσικά, δεν είναι σωστό να υποτιμά κάνεις τον έγγαμο βίο, και τους εγγάμους ιερείς, γιατί και μεταξύ αυτών ανευρίσκονται και άγιοι.