Τα Θαύματα του Τιμίου Σταυρού.

Μια ηλιόλουστη μέρα, η Στυλιανή Χατζήνα, αργότερα Μοναχή Φιλοθέη (1897-1975) αφού τέλειωσε τις δουλειές του σπιτιού κι ετοίμασε το φαγητό μετέφερε τη μηχανή της στην ταράτσα του σπιτιού για να γαζώσει.
Από κοντά είχε το αγοράκι της, τον Σταύρο που θα ήταν περίπου 20 μηνών. Το παιδάκι έπαιζε γύρω από την καπνοδόχο, αλλά σε μια στιγμή παραπάτησε κι όπως η ταράτσα δεν είχε στηθαίο, έπεσε από ύψος τριάμισι περίπου μέτρων και χτύπησε θανάσιμα σε ένα πελέκι. Αλλόφρων έτρεξε κοντά του η έρμη μάνα. Τι να δει; Το αγοράκι της αιμορραγούσε εκεί στο χώμα από στόμα, μύτη, αυτιά, χωρίς να αναπνέει, χωρίς σημάδια ζωής.

Άφωνη παρακολουθούσε η κ. Στυλιανή.
Οι δικοί της άνθρωποι, που προστρέξανε, δεν ήξεραν πώς να την αντιμετωπίσουν, όπως την έβλεπαν αδάκρυτη και χλωμή σαν πεθαμένη. Προτίμησαν να την αφήσουν να συνέλθει και ασχολήθηκαν με το παιδί.
Μετέφεραν το άψυχο κορμάκι στο εσωτερικό του σπιτιού, το έβαλαν σε ένα καναπεδάκι. Ήρθε ο γιατρός που απλά πιστοποίησε τον θάνατο του μικρού. Ενώ η καμπάνα του χωριού άρχισε να χτυπά πένθιμα, ειδοποιήθηκε ο πατέρας, που ήταν στη δουλειά του στο Ρέθυμνο, για το τραγικό συμβάν και του ζήτησαν να φέρει ένα φέρετρο για το παιδί. Η αυλή άρχισε να γεμίζει κόσμο, που ερχόταν να συμπαρασταθεί στο πένθος της οικογένειας. Ορίστηκε και η κηδεία για την επομένη στις 4.00 το απόγευμα.

Και τότε η Στυλιανή θυμήθηκε τον Τίμιο Σταυρό. Πετάχτηκε σαν ελατήριο από τη θέση της. Μάταια προσπάθησαν να την συγκρατήσουν εκείνοι που νόμιζαν πως πηγαίνει να δώσει τέλος στη ζωή της.

Σπεύδει και κατεβάζει το ιερό κειμήλιο από το εικονοστάσι με τρεμάμενα χέρια. Ασπάζεται ευλαβικά το σύμβολο της πίστης μας και πλησιάζοντας το παιδί της ακούμπησε το ιερό σύμβολο πάνω στην καρδούλα του και το έσφιξε στην αγκαλιά της.
– Τίμιε μου Σταυρέ, παρακάλεσε, να ζήσει το παιδί μου, να το βαπτίσω Σταύρο και να το κάνω ιερέα.
Η προσευχή της εισακούσθηκε και το παιδάκι άνοιξε τα ματάκια απορημένο με τον κόσμο που έβλεπε μπροστά του.
Έγινε όπως το έταξε η μητέρα. Και το νεκραναστημένο παιδάκι έγινε μεγαλώνοντας ο  αγαπητός  ιερέας, παπά-Σταύρος Τζαγκαράκης, που επί εφημερίας του ανθούσε η ενορία Περιβολίν και έχει καταγραφεί στα χρονικά του τόπου, από τους ίδιους τους πιστούς, ως ένας από τους πλέον φωτισμένους κληρικούς.

Μονή Πρέβελης Ρεθύμνου

Ο Τίμιος Σταυρός σημάδεψε και σημαδεύει τη ζωή της Μονής Πρέβελη και όσους με πίστη και ευλάβεια ζητούν τη βοήθειά του. Αναρίθμητα τα θαύματά του στη διαδρομή των αιώνων, μεγάλη και αποτελεσματική η επέμβασή του σ΄όσους προσφεύγουν και ζητούν την ίαση από την χάρη του.

Επί Τουρκοκρατίας η Μονή Πρέβελη έχει συνδέσει το όνομά της με την συμμετοχή των μοναχών της στους εκάστοτε απελευθερωτικούς αγώνες της Κρήτης, γεγονός που το πλήρωσε πολύ ακριβά πολλές φορές. Αργότερα, ο Τούρκος Ψαροσμαήλης κινήθηκε εναντίον της Μονής και την κατέστρεψε. Ο θαυματουργός Τίμιος Σταυρός της Μονής που φέρει στη βάση κομμάτι από Τίμιο Ξύλο έπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι τον πούλησαν σε Γενοβέζους πειρατές.

Στις 25 Αυγούστου του ιδίου έτους οι Γερμανοί καταστρέφουν τη μονή και πολλοί μοναχοί οδηγούνται στις Φυλακές των Χανίων. Οι Γερμανοί αρπάζουν τον Τίμιο Σταυρό της Μονής και στις 13 Σεπτεμβρίου 1941 το αεροπλάνο που θα μετέφερε το Σταυρό στη Γερμανία δεν μπορούσε να απογειωθεί μυστηριωδώς. Οι Γερμανοί παραδίδουν τον Σταυρό στην Αστυνομική Διεύθυνση των Χανίων και το αεροπλάνο μπόρεσε να πετάξει.