Ο Άγιος Σεβαστιανός γεννήθηκε στα Μεδιόλανα της Ιταλίας. Οι γονείς του τον ανέθρεψαν με μεγάλη χριστιανική επιμέλεια και σύμφωνα με την παράδοση της Αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Καθώς ήταν από γένος διακεκριμένο, είλκυσε την εύνοια του αυτοκράτορα Καρίνου, που γρήγορα τον ανέδειξε σε στρατιωτικό αξιωματούχο, αποτιμώντας θετικά την ευφυΐα που τον διέκρινε. Έπειτα, ο Διοκλητιανός τον ανέδειξε αρχηγό του πρώτου τάγματος των πραιτοριανών. Ο Σεβαστιανός χαρακτηριζόταν από σταθερή πειθαρχία και συνέπεια στα καθήκοντά του. Αξιοποίησε με διάκριση τη δημόσια θέση του, γενόμενος προστάτης των φτωχών και συμπαραστάτης των πασχόντων. Με προθυμία κι αγάπη βοηθούσε στις ανάγκες της Ρωμαϊκής Εκκλησίας. Γι’ αυτό και ο πάπας Γάιος του απένειμε τον τίτλο του υπερασπιστή της Εκκλησίας.

Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των πιστών, συνελήφθη μια ομάδα χριστιανών. Ο Σεβαστιανός, προκειμένου να τους εμψυχώσει την ώρα που αυτοί δικάζονταν, προς γενική κατάπληξη όλων, δήλωσε δημόσια και με θάρρος ότι είναι και ο ίδιος χριστιανός. Ο Διοκλητιανός τότε, τυφλωμένος από αλαζονεία και μίσος, διέταξε τη θανάτωσή του. Και ο Σεβαστιανός, ως καλός στρατιώτης Χριστού, δεν άργησε να πέσει κάτω μισοπεθαμένος, δεχόμενος με θάρρος το μαρτυρικό τέλος της επίγειας ζωής. Το σώμα του παρέλαβε η Λουκίνα, ευσεβής χήρα, η οποία διαπίστωσε ότι ανέπνεε ακόμα. Αφού τον περιποιήθηκε, μετά από λίγες ημέρες ο Σεβαστιανός ανέκτησε την υγεία του και συνέχισε το χριστιανικό του έργο με περισσότερο ζήλο.

Επεδίωξε και συνάντησε το Διοκλητιανό, τον οποίο ήλεγξε για τη σκληρότητα και το μίσος του κατά των Χριστιανών. Τότε ο αυτοκράτορας, μη ανεχόμενος υποδείξεις και έλεγχο, διέταξε και τον μαστίγωσαν μέχρι θανάτου. Ο μάρτυρας Σεβαστιανός απέβη παράδειγμα αγωνιστικότητας για την πίστη του «άχρι θανάτου», λαμβάνοντας έτσι το στεφάνι του μαρτυρίου και της δόξας της Εκκλησίας.

Ό,τι χαρακτηρίζει τη ζωή των Αγίων, δηλ. πίστη, εγκράτεια, νηστεία, υπομονή στις δοκιμασίες, αφοσίωση στην παράδοση, τήρηση των εντολών, υπακοή στο θέλημα του Θεού, είναι καλό και ωφέλιμο να χαρακτηρίζει και τη δική μας ζωή εν Χριστώ Ιησού.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Συγκλήτου σφαλλομένης παριδῶν τὰ συνέδρια, Σεβαστιανὲ πανολβίαν, συναγείρεις συνέλευσιν, Μαρτύρων ἀληθῶς πανευκλεῶν, σὺν σοῖ καταβαλόντων τὸν ἐχθρόν, μεθ' ὧν θείας συναυλίας ἀξιωθεῖς, φαιδρύνεις τοὺς βοώντας σοι, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα.