Η σηµερινή Κυριακή ονοµάζεται Κυριακή προ της Υψώσεως και αποτελεί µαζί µε την Υψωση του Τιµίου Σταυρού και την Κυριακή µετά την Υψωση που ακολουθεί µία ευκαιρία γιά τους πιστούς χριστιανούς να τιµήσουν τον τίµιο και ζωοποιό Σταυρό και να εµβαθύνουν περισσότερο στο µυστήριο της σταυρικής θυσίας του Κυρίου µας. Στην περικοπή από το ευαγγέλιο του Ιωάννη που θα ακούσουµεσήµερα, ο Χριστός µιλάει και προλέγει το σταυρικό του θάνατο. Μας λέει πως όπως ο Μωϋσής ύψωσε το φίδι στην έρηµο, έτσι και ο ίδιος πρέπει να υψωθεί και να θυσιαστεί ώστε ο καθένας που θα πιστεύει σ’ Αυτόν θα έχει ζωή αιώνιο. Γιά να βοηθήσει τους µαθητές του να κατανοήσουν το νόηµα των λόγων Του, και γιά να τους προετοιµάσειγιά τα γεγονότα του πάθους Του και της σταυρικής Του θυσίας, χρησιµοποιεί εδώ ένα γεγονός που συνέβη στην Π. Διαθήκη στην εποχή του Μωϋσέως. Τότε, κατά τη διάρκεια της µακρόχρονης περιπλάνησής τους στην έρηµο, οι Ισραηλίτες βρέθηκαν σε ένα τόπο γεµάτοφαρµακερά φίδια που αποδεκάτιζαν το λαό. Ο Θεός συµβούλευσε το Μωϋσή να κατασκευάσει ένα χάλκινο οµοίωµα φιδιού και να το υψώσει σε ένα ξύλο στο µέσο του καταυλισµού, ώστε κάθε φορά που κάποιος πληγωνόταν από φίδι, να στρέφει το βλέµα του προς το χάλκινο οµοίωµα και να θεραπεύεται. Αυτή η εικόνα, µας λέει ο Χριστός αποτελεί την προτύπωση του σταυρικού Του θανάτου. Μόνο που τώρα ο Χριστός θεραπεύει από τα τραύµατα του νοητού φιδιού, του διαβόλου, και σώζει από τον αιώνιο θάνατο και την κόλαση όλους εκείνους οι οποίοι καταφεύγουν στην αγάπη Του µε πίστη. Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστοµος κάνει την εξής παρατήρηση: “Πως είναι δυνατό να πιστεύσει κανείς στον Εσταυρωµένο όταν και αυτός είναι κυριευµένος από τον θάνατο; Γι’αυτό κι Εκείνος µας οδηγεί στην παλαιά εκείνη ιστορία. Εάν οι ιουδαίοι, που είχαν πληγωθεί από τα φίδια βλέποντας το κρεµασµένο χάλκινο εκείνο φίδι σωζόντουσαν, πολύ περισσότερο εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν στον εσταυρωµένο Υιό του Θεού θα απολαύσουν µεγαλύτερη ευεργεσία”. Στο σηµερινό ευαγγέλιο ο Κύριός µας τονίζει ότι ο καθένας που θα πιστέψει σ’ Αυτόν δεν πρόκειται να χαθεί, αλλά θα του δοθεί από τον φιλάνθρωπο θεό η αιώνιος ζωή. Τα λόγια του Κυρίου ειναι σαφή: “Ωστε όποιος πιστεύει σ’αυτόν να µη χάνεται, αλλά να έχει αιώνια ζωή” (Ιω. 3,16). Το τονίζει θέλοντας να µας δείξει όµως ότι γιά τη σωτηρία µας δεν αρκεί µόνο η φιλανθρωπία του Θεού και η αγάπη Του αλλά και η δική µας πίστη. Η πίστη είναι το µόνο µέσο που µπορούµε να µεταχειρισθούµε στην πορεία µας προς το Χριστό και είναι βασική προϋπόθεση γιά τη σωτηρία µας. Έτσι ο σταυρός επάνω στον οποίο υψώθηκε κάποια στιγµή το άχραντο και αµόλυντοσώµα του Χριστού, µε την δική Του συγκατάθεση, µεταµορφώθηκε από εργαλείο βασάνων και θανάτου στο ανίκητο σύµβολο της υπέρτατης θυσίας του Θεανθρώπου γιά τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Ο Απόστολος Παύλος πολύ συχνά στις επιστολές του θυµάται τον Σταυρό του Κυρίου, και µας λέει στην προς Γαλάτας επιστολή του: “Εγώ δεν µπορώ να καυχώµαι γιά τίποτε άλλο παρά γιά τον Σταυρό του Κυρίου” (Γαλ. 6,14). Ενώ οι Εβραίοι καυχώνται γιά την περιτοµή και οι εθνικοί καυχώνται γιά τη δόξα της φιλοσοφίας, ο Παύλος καυχάται γιά το µυστήριο του Σταυρού που αποτελεί γιά τους Ιουδαίους σκανδαλο, γιά τους εθνικούς µωρία ενώ γιά τους χριστιανούς είναι η χαρά της σωτηρίας. Ο Οσιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, ερµηνεύοντας τα λόγια που απαγγέλει ο ιερέας κατά την ώρα της θείας Λειτουργίας όταν λέει: “τούτο ποιήτε εις την εµήνανάµνησιν”, µας εξηγεί: “Ποιά είναι αυτή η ανάµνηση; Πως µέσα στη Θ. Λειτουργία θα θυµόµαστε τον Κύριο;…Τι θα θυµηθούµε περί αυτού, ή τι θα διηγηθούµε από τη ζωή Του; Μήπως ότι ανέστησε νεκρούς ή ότι διέταξε τους ανέµους να σωπάσουν, ή τα θαύµατα που τον αποδεικνύουν παντοδύναµο Θεό; Καθόλου, αλλά θα θυµηθούµε µάλλον αυτά που φανερώνουν την αδυναµία, τον Σταυρό, τα πάθη, τον θάνατο. Πάνω σ’ αυτά µας διέταξε να Τον θυµόµαστε”.

      Ο Τίμιος Σταυρός έχει κατά τους Αγίους Πατέρας τριπλή ενέργεια. Πρώτη είναι η φυγή η δική µας από την αµαρτία, µετά είναι η αποχώρηση της αµαρτίαςαπο µέσα µας και τρίτη είναι η θεωρία της δόξης του Θεού. Και το εξηγούν, ότι όπως έφυγαν οι Εβραίοι από την Αίγυπτο αλλά έπρεπε όµως να σβύσουν από µέσα τους την επιθυµία και την ανάµνηση της Αιγύπτου γιά να εισέλθουν κατόπιν στη γη της επαγγελίας, έτσι και οι χριστιανοί, αποµακρύνονται πρώτα από τον κόσµο της αµαρτίας, µετάαποµακρύνουν από µέσα τους και σβύνουν τα πάθη και τις σαρκικές επιθυµίες, και τέλος φθάνουν στη θεωρία της δόξης του Θεού. Αδελφοί µου στο Γολγοθά υπήρχαν τρείς όµοιοι σταυροί, του Χριστού και των δύο ληστών. Ο ένας από τους σταυρούς των ληστών έφερε σωτηρία και ο άλλος καταδίκη. Και οι δύο είχαν κάνει τα ίδια κακά έργα, καταδικάστηκε όµως εκείνος από τους δύο που βλασφήµησε τον Χριστό και δεν ήθελε σχέση µαζί του. Εµείς, Τον οµολογούµε σαν τον άλλο ληστή, µετανοούµεγι’αυτά που κάναµε και γιά εκείνα που δεν κάναµε, προσπαθούµεναδηµιουργήσουµε καλή σχέση µαζί Του; Αν ναι, τότε και ο δικός µας σταυρός θα είναι ο σταυρός της σωτηρίας.